augustus 2020 • Voetbalstadions

Groundhopping bij VV Gersloot

Gersloot is een nederzetting in de schaduw van Heerenveen. Het heeft nog geen 300 inwoners. Niets speciaals zou je zeggen. Toch is Gersloot niet zomaar een dorp met meer koeien dan mensen. Dit dorp heeft iets bijzonders. Dit dorp heeft VV Gersloot. Met 22 leden en maar één elftal de kleinste voetbalvereniging van Nederland. Zondag 16 oktober stond de thuiswedstrijd tegen Houtingehage 3 op het programma van de 6e klasse F, aftrap 10.00 uur

VV Gersloot heeft een paar keer de landelijke pers gehaald. De eerste keer was twintig jaar geleden toen Jack Spijkerman (Kopspijkers) kwam buurten. Al snel kwam SBS6’ Hart van Nederland langs en sindsdien komt regelmatig een camera het dorp binnen. Alle aandacht maakt het dorp echter niet in de war, men geniet er nog altijd van. 

Toch leek het eerste gezicht te zeggen: “Wéér een camera!”, al werd ik direct gastvrij ontvangen in de kantine wat niet meer  is dan een houten keet. Aan de muur aan de straatzijde staat een goed gevulde prijzenkast trots te zijn, de andere zijde heeft zicht op het hoofdveld. In een kleine hoek staat een  toonbank met hierop wat snoep en koffie, een meter of twee daarachter, tegen de muur is een plank geplaatst waarop een grote pan met vermoedelijk gehaktballen de keuken speelt. Een andere gebouw, niet veel groter dan de eerder genoemde keet, doet dienst als kleedkamer. Om de teams enige privacy te geven zijn voor de ramen gordijnen die voor het laatst in de Wehkampgids van 1973 hebben gestaan opgehangen. 

Vijf minuten voor de aftrap staat de tegenstander, na een ruime warming-up, al klaar voor de wedstrijd. In de kantine besluit de laatste groep Gersloters om zich maar eens om te kleden terwijl de nestor van het team nog even een bakkie koffie komt scoren. Toch wordt er om 10 uur gewoon afgetrapt, de dauw ligt nog op het veld. De lijnen op het veld zijn puur handwerk, de lange rechte lijn heeft een spanwijdte van een meter. Aan de overzijde van de kantine staat een aantal lichtmasten waar omheen de draden nog op de grond liggen. Toch stoort het niet. Al snel verdwijnt de wedstrijdbal voor de eerste keer in de sloot. 

Gersloot houdt het tempo hoog en dwingt de tegenstander tot het maken van fouten. Na een kwartier staat de thuisploeg op een 2-0 voorsprong waarbij vooral het eerste doelpunt een pareltje is. Een voorzet van rechts wordt van richting veranderd waardoor de bal in een bijna rechte lijn omhoog gaat om richting doel. De keeper zou de bal net voor de lat rustig kunnen vangen, eventueel in de armen kunnen laten vallen maar als een volleerd volleyballer smasht hij de bal het doel in. Waar ik een scheldpartij zou verwachten, in elk geval wat kwade blikken, volgde alleen een zoete “Geeft niets, kan gebeuren!”. 

Na de 2-0 gaat de Gerslootwervelwind wat liggen wat mij de tijd geeft verder te kijken op dit sportpark. De kantinebeheerdster zet alvast de thee in de kleedhokken en ik krijg toestemming om even in de kleedkamers te kijken. Klein en hout zijn mijn enige gedachten en als ik de doucheruimte heb gezien droom ik mijzelf 35 jaar terug in de tijd als jochie van een jaar of 8. Na de wedstrijd samen met een teamgenootje onder één straaltje koud water douchen. Toch sta ik even later met een smile van oor tot oor weer langs de lijn. Primitief maar zoveel liefde en romantiek. Puur. Ruststand 2-4.

Tijdens de rust, het is 10.50 uur, komt een eerste fles bier op tafel. Prachtige verhalen worden in plat Fries verteld. Vooral de eerste cameraploeg ooit heeft nog altijd een magische klank, men raakt niet uitgesproken over Jack Spijkerman. Terwijl de tweede helft wordt gespeeld komen steeds meer dorpelingen naar het stadion. Men maakt zicht op voor de derde helft. Handenwrijvend word ik gewaarschuwd om straks vooral even naar het douchen te kijken. Ondertussen komt een oude man aangelopen met een fiets in de hand waar achter op de bagagedrager een grote pan soep rust. VV Gersloot staat midden in de hechte samenleving, niemand bekijkt de wedstrijd maar het biedt slechts een sociaal podium.

Aan het eind van de wedstrijd staat het halve dorp aan de rand van het veld. De trotse voorzitter vertelt dat het weinig had gescheeld of vv Gersloot zou niet meer bestaan. “De jeugd speelt liever op niveau of met schoolgenoten bij clubs in de omgeving. Gelukkig is twee jaar geleden een groepje jongeren aangesloten zodat wij nog altijd bestaansrecht hebben.” 

Als de wedstrijd is afgelopen verplaatst het hele circus naar de brug naast het sportveld, klaar voor het speciale douchen. In optocht rent het 1ste elftal van VV Gersloot naar de sloot en duikt daar, onder aanmoediging van Houtingehage 3 en de rest van het dorp, het water in. Het hoofdveld wordt intussen alweer speelklaar gemaakt voor de volgende wedstrijd…

Mocht je nog eens terug verlangen naar de tijd als jeugdspeler en het gevoel van pure nostalgie? VV Gersloot; nostalgie, romantiek pur sang en zeer gastvrij! Eindstand 3-7.

Dit was een bijdrage van De Stadionautist.